Społeczność średniowiecza oraz jak powstawały miasta

       W średniowiecznej Europie najpierw miasta powstawały  tylko tam, gdzie  w starożytności było Imperium Rzymskie. W innych terenach budowano niewielkie grody czyli osady obronne,  wzniesione w trudnym do zdobycia terenie, które wyglądały jak gruszki. Po pewnym czasie przy grodach, klasztorach, oraz zamkach zaczęto budować osady rzemieślnicze, którzy zajmowali się oni produkcją  różnych  produktów np.  kowale  robili  narzędzia, a garncarze - gliniane garnki. Wytwarzane rzeczy sprzedawali  wędrownym kupcom, którzy wędrowali od wsi do wsi, sprzedając je chłopom.
       Aby ułatwić  wymianę towarów, na skrzyżowaniach szlaków handlowych zakładano  osady targowe. Regularnie odbywały się tam targi, podczas których  handlowano rozmaitymi wyrobami. Od XIII wieku osady targowe i rzemieślnicze przeżywały ożywiony rozwój.Z czasem zaczęły  przekształcać się w miasta.Jednak nie wszystkie ośrodki  miejskie powstały w ten sposób. Niektóre budowano od podstaw, najczęściej nad rzekami lub w pobliżu portów morskich.

To jest symbol, którym posługiwały się Legiony Imperium Rzymskiego.

Czym była lokacja?

Lokacją nazywamy utworzenie miasta lub wsi. Właściciel gruntu, na którym lokowano daną miejscowość, zawierał umowę z zasadźcą, zajmującym się jej zakładaniem.Najczęściej  wydawał też dokument lokacyjny.Zawierał on prawa i obowiązki mieszkańców oraz wytyczne

 Społeczeństwo w średniowieczu dziel się na:

1.Patrycjusze - należeli do najmniej licznej, ale najbogatszej grupy mieszczan.Zaliczali się do niej najzamożniejsi  kupcy, rzemieślnicy i właściciele nieruchomości. 
2.Pospólstwo - było najliczniejszą  grupą ludności większość z nich była rzemieślnikami lub kupcami i mieli własne warsztaty.
3.Plebs - stanowili najbiedniejsi mieszczanie. Do tej grupy należeli  żebracy oraz ludzie najmujący się do pracy w warsztatach i przy kramach, czy stoiskach z towarami. 

Rycerze - obrońcy wiary i bezbronnych

     Rycerze w średniowieczu  pełnili ważne funkcje.Głównym ich zadaniem była ochrona państwa i mieszkańców w razie wojny lub ataku wroga.Po pewnym czasie powstał ideał rycerza, czyli wyobrażenie ideału  wojownika. Idealny rycerz musi być :

1. Odważny,
2. Zdyscyplinowany,
3. Silny fizycznie,
4. Odporny na ból i zmęczenie,
5. Pobożny,
6. Posłuszny Bogu , królowi i ojczyźnie,
7. Szlachetny,
8. Otaczający opieką słabszych i bezbronnych ,
9. Walczący w obronie Chrześcijaństwa

     Poza czasem, kiedy rycerz uczestniczył w wyprawie wojennej, przebywał  swojej siedzibie.Budował ją na ziemi, którą otrzymał od władcy za  wierną służbę. Ziemia ta była uprawiana przez zamieszkujących ją chłopów, była głównym źródłem rycerskich dochodów.Najbogatsi rycerze mieszkali w zamkach. Były to budowle, które pełniły zarówno funkcję obronną, jak i mieszkalną.O czynach  rycerzy na polach bitew opowiadano legendy, tworzono wiersze i pieśni. Przykładem takiego słynnego rycerza, o którym układano pieśni, był  Roland. Żył on za czasów Karola Wielkiego. Wśród polskich rycerzy największą sławą cieszył się Zawisza Czarny z Garbowa. Rozrywki średniowiecznych rycerzy to: polowania i turnieje.

Tak wyglądał herb Zawiszy z Garbowa 

A  to jest herb Jastrzębiec

Herb rycerski to charakterystyczny znak,który wyróżniał  każdego rycerz. Z czasem herby  

stały się dziedziczne dla rodów wywodzących się od rycerzy.Herb Jastrzębiec był najczęściej występującym herbem w Polsce.Główne jego elementy to niebieska tarcza z godłem ,hełm z labrami i klejnotem.

Tak wyglądał średniowieczny zamek 

Tak wyglądało polowanie 

A tak wyglądał turniej

     Droga do stanu rycerskiego była długa i dostępna tylko dla synów rycerzy.Od 7 roku życia chłopiec, który miał w przyszłości być rycerzem, służył jako paź. Na dworze królewskim lub rycerskim uczył się dobrego wychowania.Pełnił przy tym funkcję służącego. Około 14. roku życia kandydat na rycerza zostawał giermkiem.Pod okiem doświadczonego rycerza uczył się sztuki walki różnego rodzaju bronią: kopią,mieczem i toporem oraz posługiwania się łukiem i kuszą.W czasie wypraw wojennych giermek  towarzyszył swojemu panu. Był  odpowiedzialny za utrzymanie w gotowości całego rynsztunku, czyli broni i zbroi, oraz konia bojowego.Podczas walki towarzyszył rycerzowi w walce.
     Dopiero po dłuższym czasie i wykazaniu się wierną służbą i odwagą giermek  przystąpić zaszczytu pasowania  na rycerza. Była  to zazwyczaj  wielka uroczystość. Noc poprzedzającą pasowanie młodzieniec spędzał  w kościele na  modlitwie.Ceremonię rozpoczynała Msza Święta.Następnie giermek stawał przed obliczem władcy lub innego dostojnika świeckiego bądź  duchownego, przed którym składał przysięgę.Z tą chwilą stawał się rycerzem.Otrzymywał pas z mieczem ( stąd nazwa " pasowanie")oraz ostrogi rycerskie. W dalszej części uroczystości był turniej, a potem uczta. 

System feudalny

         W średniowiecznym społeczeństwie wykształcił się system zależności między poszczególnymi seniorami i wasalami.Struktura ta jest nazywana DRABINĄ FEUDALNĄ . Na jej szczycie stał władca, czyli suzeren. W systemie feudalnym jedna osoba mogła być jednocześnie wasalem i seniorem. Wasal zobowiązany był do wierności swojemu seniorowi.

       

              Króla lub księcia nadającego dobra ziemskie nazywano seniorem,a obdarowanych - wasalami. Wasal był zobowiązany w razie potrzeby służyć panu zbrojnie wraz z podległymi mu wojownikami oraz wspierać go radą.Musiał na swój koszt kupić konia i zbroję. Sprzeciwienie się seniorowi było uznawane za zdradę.

       

       

Wstęp o średniowieczu

                           

            Średniowiecze to bardzo ciekawa epoka.Jej czas nie jest ściśle określony ale przyjmuje się, że  w Europie zaczyna się od upadku Starożytnego Rzymu w 476 r.p.n.e. a kończy się  odkryciem Ameryki przez Krzysztofa Kolumba w 1492 r.n.e., a w Polsce od 966 r.n.e. do XV w.
             Średniowiecze to epoka rycerzy, duchowieństwa, pisma łacińskiego i bursztynu.
Za nieprzestrzeganie prawa stosowane surowe kary np:

1.   za nieumienie lekcji, profesor bił rózgą ,
2.   za to, że ktoś powiedział, że jesteś czarownicą lub kiedy wygłaszałeś herezje spalano cię na stosie , 
3.   za to że kogoś lub coś porwałeś kazano ścięciem głowy.