Rycerze - obrońcy wiary i bezbronnych

     Rycerze w średniowieczu  pełnili ważne funkcje.Głównym ich zadaniem była ochrona państwa i mieszkańców w razie wojny lub ataku wroga.Po pewnym czasie powstał ideał rycerza, czyli wyobrażenie ideału  wojownika. Idealny rycerz musi być :

1. Odważny,
2. Zdyscyplinowany,
3. Silny fizycznie,
4. Odporny na ból i zmęczenie,
5. Pobożny,
6. Posłuszny Bogu , królowi i ojczyźnie,
7. Szlachetny,
8. Otaczający opieką słabszych i bezbronnych ,
9. Walczący w obronie Chrześcijaństwa

     Poza czasem, kiedy rycerz uczestniczył w wyprawie wojennej, przebywał  swojej siedzibie.Budował ją na ziemi, którą otrzymał od władcy za  wierną służbę. Ziemia ta była uprawiana przez zamieszkujących ją chłopów, była głównym źródłem rycerskich dochodów.Najbogatsi rycerze mieszkali w zamkach. Były to budowle, które pełniły zarówno funkcję obronną, jak i mieszkalną.O czynach  rycerzy na polach bitew opowiadano legendy, tworzono wiersze i pieśni. Przykładem takiego słynnego rycerza, o którym układano pieśni, był  Roland. Żył on za czasów Karola Wielkiego. Wśród polskich rycerzy największą sławą cieszył się Zawisza Czarny z Garbowa. Rozrywki średniowiecznych rycerzy to: polowania i turnieje.

Tak wyglądał herb Zawiszy z Garbowa 

A  to jest herb Jastrzębiec

Herb rycerski to charakterystyczny znak,który wyróżniał  każdego rycerz. Z czasem herby  

stały się dziedziczne dla rodów wywodzących się od rycerzy.Herb Jastrzębiec był najczęściej występującym herbem w Polsce.Główne jego elementy to niebieska tarcza z godłem ,hełm z labrami i klejnotem.

Tak wyglądał średniowieczny zamek 

Tak wyglądało polowanie 

A tak wyglądał turniej

     Droga do stanu rycerskiego była długa i dostępna tylko dla synów rycerzy.Od 7 roku życia chłopiec, który miał w przyszłości być rycerzem, służył jako paź. Na dworze królewskim lub rycerskim uczył się dobrego wychowania.Pełnił przy tym funkcję służącego. Około 14. roku życia kandydat na rycerza zostawał giermkiem.Pod okiem doświadczonego rycerza uczył się sztuki walki różnego rodzaju bronią: kopią,mieczem i toporem oraz posługiwania się łukiem i kuszą.W czasie wypraw wojennych giermek  towarzyszył swojemu panu. Był  odpowiedzialny za utrzymanie w gotowości całego rynsztunku, czyli broni i zbroi, oraz konia bojowego.Podczas walki towarzyszył rycerzowi w walce.
     Dopiero po dłuższym czasie i wykazaniu się wierną służbą i odwagą giermek  przystąpić zaszczytu pasowania  na rycerza. Była  to zazwyczaj  wielka uroczystość. Noc poprzedzającą pasowanie młodzieniec spędzał  w kościele na  modlitwie.Ceremonię rozpoczynała Msza Święta.Następnie giermek stawał przed obliczem władcy lub innego dostojnika świeckiego bądź  duchownego, przed którym składał przysięgę.Z tą chwilą stawał się rycerzem.Otrzymywał pas z mieczem ( stąd nazwa " pasowanie")oraz ostrogi rycerskie. W dalszej części uroczystości był turniej, a potem uczta.